เด็กๆในยุคปัจจุบันโชคดีมากที่ไม่ได้มีประสบการณ์จากสงครามโดยตรง อย่างไรก็ตาม มันก็ยังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กๆที่จะเรียนรู้ถึงความรุนแรงและความทุกข์จากภัยสงคราม ด้วยความหวังที่ว่าเรื่องเหล่านี้จะไม่เกิดซ้ำอีก
การตระหนักถึงความสำคัญของการให้การศึกษาแก่นักเรียนในเรื่องของความน่าหวาดกลัวของสงคราม กลุ่มอาจารย์ของโรงเรียนนานาชาติบริติช ภูเก็ต จึงได้จัดทำโครงการนี้เพิ่มเข้าไปในวิชาที่ตัวเองสอน
สิ่งแรกและเป็นสำคัญที่สุดของโครงการนี้ คือ การให้นักเรียนสอบถามคนในครอบครัวของนักเรียนเอง เกี่ยวกับประสบการณ์และผลกระทบจากสงคราม และหลังจากนั้นได้ทำการเล่าเรื่องราวเหล่านี้อีกครั้งผ่านสื่อต่างๆ เช่น การเขียนเรื่องราว การทำวิดีโอ งานกราฟฟิค และการสื่อด้วยเสียงของตัวเอง
โรเบิร์ต มาร์ค คุณครูภาษาอังกฤษ ผู้ซึ่งผุดไอเดียนี้ได้พูดคุยและร่วมมือกับเหล่าอาจารย์ เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของเด็กๆในชั้นเรียนต่างๆ ผ่านวิดีโอให้เป็นที่รับรู้ถึงความคิดสร้างสรรค์ของเด็กๆในวงกว้าง
“ในเวลา 4 ปีที่ผ่านมา นักเรียนวิชาภาษาอังกฤษของผม (year 9) ได้จัดทำวิดีโอในเรื่องที่เราศึกษาในหลากหลายรูปแบบการนำเสนอเรื่องสงคราม ผ่านรูปแบบ ของเรื่องสั้น กลอน หรือ ภาพยนตร์” นายมาร์ค กล่าว
“สำหรับโครงการนี้ พวกเขาจะต้องทำการสืบค้นประวัติของครอบครัวตัวเองเพื่อหาญาติคนใดคนหนึ่งที่เคยประสบกับสงครามโดยตรง ซึ่งจะนำมาซึ่งการสัมภาษณ์ พ่อแม่ ลุง ป้า น้า อา ปู่ย่าตายาย ในบางคนก็ไปสัมภาษณ์ถึงทวดของพวกเขาให้ได้ทราบถึงเรื่องราวของสมาชิกในครอบครัวรายบุคคลว่าการที่ต้องประสบกับความน่ากลัวและความยากลำบากของสงครามเป็นอย่างไร รวมไปถึงสงครามที่ได้เจอเป็นอย่างไร” เขากล่าว
เมื่อนักเรียนได้ทำการการสัมภาษณ์ และรวบรวมเรื่องราวเหล่านี้แล้ว พวกเขาต้องเล่าเรื่องเหล่านั้นผ่านภาพขาวดำที่ถ่ายเองอีกด้วย หลังจากนั้นวิดีโอก็ได้ถูกอัพโหลดลงยูทูป และเว็บไซต์ของโรงเรียน BISP เพื่อที่จะช่วยกระจายงานนี้ออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“หลังจากที่ได้เขียนเรื่องราวออกไปและรับรู้เรื่องทั้งหมดด้วยหัวใจแล้ว พวกเขาต้องหาห้องเงียบๆในบ้านและถ่ายวิดีโอของตัวเองเล่าเรื่องราวโดยใช้โหมดขาว-ดำจากแอปพลิเคชั่น iMovie หรือแอปพลิเคชั่นอื่นๆเพื่อสะท้อนถึงความร้ายแรงของเรื่องราว” นายมาร์คกล่าว
นักเรียนหลายคนยกย่องโครงการนี้ และพูดถึงบทเรียนที่มีค่าที่ได้เรียนรู้
“มันเปลี่ยนทัศนคติของผมที่มีสงคราม ก่อนหน้านี้ผมไม่ทราบมาก่อนว่าครอบครัวของผมมีความเกี่ยวข้องกับสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว และผมมีมุมมองของสงครามที่เปลี่ยนไป” จอร์แดน เฮย์วาร์ด กล่าว
คิท สตีเวนส์ กล่าวว่า “เมื่อพ่อของผมนั่งลงแล้วเล่าเรื่องประสบการณ์ในสงครามโลกครั้งที่ 1 ของทวดผมให้ฟัง ว่าเขาเคยเป็นสมาชิกของกลุ่มที่เรียกกันว่า Sportsmen’s Thousand ผมรู้สึกตกใจมาก”
“มันทำให้ผมรู้ว่า การมีชีวิตอยู่และความตายของเหล่าทหารที่ผ่านการต่อสู้นั้นเป็นอย่างไร คุณทวดโชคดีที่มีชีวิตรอดจากสมรภูิมกัลลิโพลี แต่ทวดก็ได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเขา ด้วยการกลายเป็นคนหูหนวกเนื่องจากเสียงดังของปืน” เขากล่าวเพิ่ม
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงการและรับชมวิดีโอที่จัดทำขึ้นโดยเหล่านักเรียนในปีนี้และปีที่ผ่านมา ได้ที่ bisphuket.ac.th/family-of-war-stories-2017
