ถ้าหากฉันเลิกงานค่ำหรือออกมาสังสรรค์กับเพื่อนจนเวลาล่วงเลยไปถึงเวลาประมาณ 21.00 น. ฉันจะต้องกลับมาพบกับป้ายหน้าคอนโดว่า “ขออภัย ที่จอดเต็ม”
ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีแทรกอยู่บ้าง คือบริเวณข้างคอนโดที่ฉันอยู่ยังมีลานกว้างที่มีพื้นที่พอสำหรับจอดรถหลายคัน ซึ่งฉันจะอาศัยลานกว้างนั้นจอดรถทุกครั้งที่ฉันต้องกลับที่พักในยามดึก แต่สาวโสดอย่างฉันที่ต้องเดินจากลานกว้างกลับเข้าคอนโดคนเดียวในช่วงเวลาดึกพร้อมข้าวของมีค่าพะรุงพะรัง ทั้งคอมพิวเตอร์โน้ตบุคหรือกล้องถ่ายรูปคงไม่รู้สึกปลอดภัยแน่ๆ ดังนั้นฉันจึงมี ‘เคอร์ฟิว’ หรือเวลากลับบ้านโดยจะไม่เกินสามทุ่มในวันที่ตัวเองอายุ 26 ปี
ที่ยิ่งไปกว่านั้น ในบางโอกาสทางเทศบาลได้จัดกิจกรรมในบริเวณลานกว้างและขอความร่วมมือผู้พักอาศัยในคอนโดงดการจอดรถในลานกว้าง ซึ่งสร้างความเดือดร้อนเป็นอย่างมากเพราะเราไม่รู้จะไปจอดรถที่ไหน ในช่วงเวลาที่ทางเทศบาลขอความร่วมมือฉันจึงต้องกลับบ้านไม่เกิน 19.00 น.
สิ่งนี้ทำให้ฉันกลายเป็นคนที่สนุกกับการสังสรรค์กับเพื่อนฝูงในเวลาหลังเลิกงานได้ไม่เต็มที่นักไม่ว่าจะเป็นการจกส้มตำจานแซ่บหรือการเดินตลาดนัดเลือกซื้อของเพราะต้องคอยเข็มนาฬิกาเรื่อยๆเพื่อดูว่าถึงเวลากลับบ้านหรือยัง และถึงแม้ว่าวันไหนที่ฉันกลับบ้านเร็วและได้จอดรถภายในบริเวณคอนโดและมีเพื่อนโทรชวนออกไปข้างนอก ฉันมักปฏิเสธเนื่องด้วย “เสียดายที่จอดรถ” ปัญหานี้กลายมาเป็นปัญหาใหญ่ของคนสมัยใหม่ที่อยู่ในเมืองที่ราคาที่ดินแพงลิบลิ่ว จึงได้แต่หวังว่าอาจจะมีใครสักคนเข้ามาช่วยแก้ไขปัญหานี้เพื่อลดความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นได้ในยามวิกาล
ห้องชุดคอนโดห้องนี้มีมูลค่ากว่า 2.7 ล้านบาท ซึ่งนับว่ามีราคาสูงพอสมควรหากเทียบกับคุณภาพชีวิตที่ต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นพิเศษ ใครๆก็อยากรู้สึกกลับถึง ‘บ้าน’ พร้อมกับความรู้สึกที่อบอุ่นและปลอดภัยไร้ความกังวลใดๆและพร้อมจะพักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่ฉันต้องเดินเท้าพร้อมข้าวของมากมายกลับเข้าห้องและยังต้องเป็นห่วงรถยนต์ของฉันที่จอดเอาไว้โดยปราศจากระบบรักษาความปลอดภัยใดๆอีกทั้งยังเป็นห่วงข้าวของที่อยู่ในรถอีกด้วย
