ฉันเป็นคนที่ชื่นชอบการกินขนมหวาน ไม่ว่าจะเป็นช็อคโกแลต เยลลี่ หรือลูกอมหลากรสชาติหลากสีสัน ช่วงเดือนที่ผ่านมาที่สำนักงานของฉันมีเพื่อนร่วมงานของฉันต่างซื้อลูกอมมาวางไว้ในโหลเพื่อเป็นการเพิ่มนํ้าตาลให้กระปรี้กระเปร่าระหว่างวัน ฉันจึงซื้อมาแบ่งเพื่อน ๆ บ้าง
และนั่นมันก็ทำใหฉั้นรู้สึกสนุกกับการช็อปปิ้งลูกอมที่ร้านค้าสะดวกซื้อ มีลูกอมหลากรสให้เลือกมากมาย แต่สิ่งที่ฉันแปลกใจคือความหลากหลายของลูกอมยี่ห้อหนึ่งที่มีรูปทรงหัวใจนั้นลดลงจนน่าใจหาย เหลืออยู่เพียงแค่ไม่กี่รสชาติให้เลือก จากเดิมที่หลากรสหลายสีจนเราเลือกไม่ถูก
เมื่อฉันมาถึงที่ทำงาน ฉันก็แกะห่อลูกอมกิน และไออุ่นแห่งป๊อปปี้เลิฟสมัยมัธยมต้นก็ถาโถมเข้าหาฉันอย่างรุนแรงเมื่อพบว่าข้อความเกี่ยวกับความรักภายใต้ห่อลูกอมนั้น
ยังคงอยู่ เช่น “กลับด้านในของผ้าห่ม ก่อนนอนจะทำให้ความในใจของเขาที่แอบซ่อนถูกเปิดเผย” หรือ “ลดอาการอักเสบของหัวใจโดยถูสบู่เบา ๆ ที่อกด้านซ้ายคลายอักเสบ” หรือ “ใส่ชุดนอนลายดอกสีชมพู จะฝันถึงคู่แท้ที่ตามหามาแสนนาน”
ข้อความเหล่านี้ทำให้ฉันทั้งขำ ทั้งรู้สึกอบอุ่น เพราะนึกถึงวันกอ่ นๆ ที่เราส่ง ต่อความรู้สึกผ่านลูกอมไปให้คนที่เราแอบชอบ โดยที่ไม่ต้องใช้คำพูดใดๆ หรือฝากเพื่อนเอาลูกอมไปให้รุ่นพี่ที่สนามบาสที่เราแอบกรี๊ด
เมื่อไหร่กันหนอที่วัฒนธรรมนี้ได้เลือนหายไปจากเมืองไทย ตั้งแต่การเข้ามาของเทคโนโลยี เราก็ลดความสำคัญของการติดต่อสื่อสารลงไปทีละระดับ ตั้งแต่การส่งจดหมายมาเป็นการโทรศัพทเ์ พื่อฟังเสียง สู่การส่งอีเมล มาที่การส่งข้อความ ผ่านสติ๊กเกอร์ไลน์ และวิดีโอคอล
ทุกวันนี้เราต่างคนต่างทำงานเพื่อความมั่นคงของอนาคตจนหลายครั้งที่เราลืมใส่ใจ
ความรู้สึกของคนขา้ งๆ หลายคู่คบกันเนิ่นนานจนกระทั่งไม่ค่อยมีเรื่องที่จะคุยกัน เพราะต่างรู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับกันและกันจนไม่ต้องค้นหาอะไรอีกแล้ว
แต่วันทุกวันของเราเผชิญสิ่งต่าง ๆ ไม่ซํ้ากัน บางครั้งคำถามสั้น ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับวันแต่ละวัน เช่น “วันนี้เป็นอย่างไรบ้างงานเป็นยังไงบ้าง กินข้าวกับอะไร” ก็เป็นการแสดงออกถึงความใส่ใจ และเป็นการเติมความ
รักให้ยังคงหวานชื่นอยู่เสมอ หมั่นเติมความรักความห่วงใยให้คนรอบข้าง พูดคุยกันแสดงความเป็นห่วงเป็นใยต่อกัน สื่อความรักและอารมณ์ความรู้สึกที่สัมผัสถึงกันได้ หรือหาโอกาสมอบลูกอมทรงหัวใจสักเม็ดให้คนรัก ก็นับว่าเป็นสิ่งน่ารัก ๆ ที่จะสามารถสร้างรอยยิ้มให้คนรักได้แน่นอน
