โดยตั้งแต่ มิ.ย. 2549 ถึง ต.ค. 2553 จำเลยได้หลอก น.ส.ดาลิน หล้าคำ ผู้เสียหายที่ 1 น.ส.กาญจนา ปองลาภสุนทร ผู้เสียหายที่ 2 และน.ส.ขวัญจิรา จิรสกุลโชคชัย ผู้เสียหายที่ 3 มาทำงานเป็นคนรับใช้ บังคับใช้แรงงานตั้งแต่เวลา 05.00 น. ถึง 22.00 น. โดยไม่มีวันหยุด และไม่จ่ายค่าจ้าง แล้วยังข่มขู่ผู้เสียหายหากไม่ยอมทำงานจะแจ้งตำรวจจับบิดามารดา
ศาลพิเคราะห์พยานหลักฐานแล้วเห็นว่าจำเลยรับผู้เสียหายทั้ง 3 คน มาทำงานเป็นแม่บ้านจริง ระหว่างทำงานมีการให้เงินค่ายังชีพเล็กน้อย แต่ไม่จ่ายเงินเดือน ขณะที่ผู้เสียหายที่ 1 และ 3 ศาลรับฟังไม่ได้ว่า จำเลยมีพฤติการณ์ข่มขู่ หรือเข้าข่ายความผิดตามฟ้อง เนื่องจากไม่มีการยึดบัตรประชาชน และการทำงานเป็นไปด้วยความสมัครใจ พยานหลักฐานรับฟังไม่ได้ว่า ผู้เสียหายต้องทำงานต่อเนื่องตั้งแต่ 05.00 น. ถึง 22.00 น. จริง ส่วนที่จำเลยบอกกับบิดาของผู้เสียหายที่ 3 ว่า หากลูกสาวไม่ยอมทำงานต่อ จะดำเนินคดีกับบิดาและมารดา ศาลเห็นว่าไม่มีหลักฐานแน่ชัด ฟังไม่ได้ว่าเป็นการข่มขู่เพื่อแสวงหาจากการบังคับใช้แรงงาน
ส่วนผู้เสียหายที่ 2 จำเลยได้ยึดบัตรประชาชน มาเก็บไว้ และไม่จ่ายค่าจ้างตามที่ตกลงกันไวั เดือนละ 6,000 บาท รวมถึงไม่ส่งให้เรียนพยาบาลตามที่จำเลยเสนอให้ผู้เสียหายก่อนหน้านี้ โดยแม้งานจะไม่มาก ผู้เสียหายเพียงคนเดียว สามารถกระทำได้ แต่การยึดบัตรประชาชนไว้ จำเลยมีเจตนาหาประโยชน์โดยมิชอบจากการใช้แรงงาน จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.ค้ามนุษย์ พิพากษาจำคุก 4 ปี แต่จำเลยให้การเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณาคดีจึงลดโทษให้ 1 ใน 4 เหลือจำคุก 3 ปี และให้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้กับผู้เสียหายที่ 2 เป็นเงิน 590,007 บาท
