เป็นอีกหนึ่งเรื่องเศร้าที่ทำให้รู้สึกสลดในใจเป็นอย่างมาก นักท่องเที่ยวเหล่านั้นเลือกอะไรไม่ได้เลย เขาจะรู้ไหมว่าเขากำลังนั่งอยู่บนรถบริการที่คนขับอยู่ในสภาวะที่ไม่พร้อมทำงาน คำตอบคือ “ไม่ได้”
อย่างไรก็ตาม ถึงตอนนี้เราไม่ได้มานั่งโทษว่าเป็นความผิดของใคร และใครต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้บ้าง เพราะเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ดำเนินการณ์ในส่วนนั้นไปแล้ว แต่สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น (ซึ่งก็ไม่ใช่ครั้งแรก) นั้น จากนี้มันจะส่งผลให้ทางหน่วยงานภาครัฐดำเนินการป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นได้อย่างไรบ้างไหม ในอนาคตข้างหน้าจะมีการดำเนินคดีกับบริษัทและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องให้เข็ดหลาบอย่างไร และจะมีมาตรการใดบังคับใช้เพื่อให้แน่ใจว่าผู้ให้บริการในธุรกิจนำเที่ยวนั้นมีความพร้อมและใจรักบริการอย่างปลอดภัยโดยแท้จริง
เชื่อว่าในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวนั้น ผู้ให้บริการส่วนใหญ่รักและพร้อมที่จะให้บริการแก่นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติกันทั้งนั้น แต่อาจจะมีบ้างซึ่งเป็นเพียงส่วนเล็กน้อยที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ภาพพจน์การท่องเที่ยว บางท่านอาจจะขับรถเร็ว ขับรถหวาดเสียว ชวนให้ “หัวใจเต้นแรง” ทุกครั้งเมื่อต้องเฉียดใกล้หรือใช้ถนนร่วมกันในวันและเวลาเดียวกัน
โดยส่วนตัวแล้วมีประสบการณ์ชวนใจสั่นอยู่บ้างเหมือนกัน ยกตัวอย่าง เช่น ทริปเกาะตาชัยเมื่อหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นทริปสุดตรึงใจ เพราะนั่นคือวันที่ได้บอกกับตัวเองว่า “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะนั่งรถตู้หรือรถบริการใด ๆ ที่ขับโดยคนแปลกหน้า”
ไม่แน่ใจว่าเป็นคนขี้กลัวหรือขี้ตกใจจนเกินไปหรือเปล่า เพราะผู้โดยสารคนอื่นก็ดูจะสบายๆ ฟังเพลงเบา ๆ หลับบ้างก็มี หรืออาจจะมีแค่ตัวเราคนเดียวที่รู้สึกว่าระหว่างทางที่นั่งบนรถตู้ตั้งแต่เคลื่อนล้อออกจากเกาะภูเก็ตจนถึงท่าเรือนั้น เหมือนได้หลุดเข้าไปอยู่ใน “โลกแห่งความฝัน” (ฝันร้ายหรือดีไม่แน่ใจ) เพราะรู้สึกได้ว่าวัตถุที่นำฉันไปยังท่าเรือนั้นเคลื่อนตัวเร็วมากเหลือเกิน ความเร็วทางตรงหรือทางโค้ง ทางแคบ มิได้ต่างกันสักเท่าไหร่
บทสวดต่าง ๆ นานา ก็พยายามนึกมาท่องมาสวด ถูกบ้างผิดบ้างตามประสาคนห่างไกลวัดวา ในขณะเดียวกันก็ไหว้พระไหว้เจ้าในใจขอให้การเดินทางวันนั้นผ่านไปด้วยดี ได้กลับบ้านไปเจอหน้าครอบครัว คนที่ยังรักยังรออยู่ข้างหลัง พอนึกถึงวันนั้นก็แอบกลัวขึ้นมาอีกแล้ว
ทุกท่านที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้ ต่างก็ทราบกันดีว่ารถราทุกวันนี้มันมากมายเหลือเกิน ถนนก็มีอยู่ไม่กี่เส้น จึงอยากขอวอนให้ทุกท่านโปรดใช้รถใช้ถนนด้วยความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ขับช้าลงบ้างก็ได้ ให้ทางกันสักนิด จอดรอต่อแถวในเลนที่ถูกต้องสักหน่อย เพื่อ “รอยยิ้ม” บนท้องถนนของเราทุกคน
