ซึ่งตามความคิดเห็นส่วนตัวแล้ว เหตุการณ์นี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับใครทั้งนั้น เพราะฉันมีความรู้สึกว่าสิ่งของที่นำมาขาย หากมาจากแหล่งเดียวกัน ซื้อจากร้านเดียวกัน คนผลิต คนทำ คนขายคนเดียวกัน แค่ขายให้กับคนไทยและชาวต่างชาติ ซึ่งเป็น “ลูกค้า” เหมือนกัน ทำไมต้องตั้งราคาต่างกัน แม่ค้าบางคนบอกว่า “ค่าเงินเขาแพง เขามาเที่ยว เขามีเงินเยอะ ไม่เป็นไรหรอก” แต่ฉันกลับคิดว่า นั่นมันเป็นปัจจัยของเขา ซึ่งไม่ได้มีอะไรที่เป็นปัญหาเลยหากเราจะขายเท่าราคาคนไทย ในเมื่อเราก็ยังซื้อวัตถุดิบเหมือนกันกับที่ซื้อแล้วผลิตให้กับคนไทย
เกริ่นมาเสียนานเลย ฉันจะเล่าเหตุการณ์และแบ่งปันประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับฉันให้ผู้อ่าน “ข่าวภูเก็ต” ทุกท่านได้รับฟัง และมาดูกันว่าเรื่องนี้มันควรจะเกิดขึ้นกับใครบ้างหรือไม่
ประสบการณ์ครั้งแรกเลยบนเกาะภูเก็ตแห่งนี้ อย่างที่ทุกคนทราบดีว่า ภูเก็ตมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมากมาย แต่ต้องบอกก่อนเลยว่า แฟนของฉันทำงานและอาศัยอยู่ที่นี่มาเป็นเวลากว่า 5 ปี แล้ว ดังนั้น เขาจะใช้ชีวิตเหมือนคนไทยทั่วไปเสียมากกว่า ซึ่งเขาพูดกับฉันแบบขำ ๆ ว่า “ผมเป็นคนไทย” วันหนึ่งเราได้ใช้ช่วงเวลาวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ไปเดินตลาดกัน ซึ่งเป็นตลาดดังที่มีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติไปช้อปปิ้งกันช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เราตัดสินใจไปนั่งกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง
ต้องบอกก่อนเลยว่าฉันเคยไปที่ร้านนั้นกับเพื่อนคนไทยมาหลายครั้ง ทุกครั้งเค้าจะบอกว่า “ราคาในเมนูไม่ใช่ของคนไทย” ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร แค่คิดขำในใจ ว่าทำไปเพื่ออะไร จนวันที่ไปกับแฟน ฉันขอเมนูและถามแม่ค้าไปตรง ๆ ว่า “วันนี้พาแฟนมา จะให้ราคาไหนคะ” แม่ค้าถึงกับทำตัวไม่ถูก ฉันไม่ได้จะทำเขาเสียหน้าแต่อย่างใด ฉันถามเพราะฉันไปหลายครั้งและรู้ดีว่าทางร้านได้บอกกับลูกค้าคนไทยว่าอย่างไร
แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันไปกับแฟนซึ่งเขาไม่ใช่คนไทย ทำเอาแม่ค้ากระอักกระอ่วน
ฉันกับแฟนจึงตัดสินใจเดินออกจากร้านมา เหตุการณ์นี้ บางคนอาจจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่คุณรู้หรือไม่ว่านั่นทำลายความรู้สึกชาวต่างชาติคนหนึ่งที่รู้สึกดีกับประเทศไทยมาตลอด เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาโดนเอาเปรียบ
และยังมีอีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับแฟนฉันโดยตรง เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่งฉันอยากรับประทานหอยแมลงภู่มาก ซึ่งใกล้ ๆ บ้านของฉันจะมีร้านเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งทางร้านจะขายแค่หอยแครงกับหอยแมลงภู่เท่านั้น ฉันจึงขอร้องให้แฟนช่วยไปซื้อให้ เพราะก่อนหน้านั้นฉันเคยซื้ออยู่หลายครั้ง ซึ่งทุกครั้งก็ซื้อในราคากิโลกรัมละ 120 บาท (บริการลวก) พอแฟนไปถึงที่ร้าน เขาโทรหาฉันและถามว่า ปกติฉันซื้อราคาเท่าไหร่ ฉันก็ตอบไป 120 บาท แฟนตอบกลับมาว่า “ทำไมแม่ค้าบอกฉัน 200 บาท”
ฉันได้ยินอย่างนั้น ฉันฉุนสุดขีดและบอกแฟนให้กลับบ้านทันที คุณอาจจะคิดว่า “โห เพิ่มไป 80 บาทเอง” ใช่ค่ะ แต่นั่นมันแสดงให้เห็นถึงการ “เอาเปรียบ” และอีกอย่างฉันไม่คิดเลยว่าแม้กระทั่งร้านเล็ก ๆ ไม่ใช่ร้านอาหารหรูหรา ไม่ได้ตั้งอยู่แหล่งรวมตัวของนักท่องเที่ยวต่างชาติ แต่ราคากลับเพิ่มขึ้นแบบนี้
อย่างที่กล่าวข้างต้น วัตถุดิบ สถานที่ คนทำ คนเดียวกันทั้งนั้น แค่คนซื้อที่เป็นลูกค้าของคุณเป็นคนต่างสัญชาติ คุณจำเป็นต้องเอาเปรียบเขาหรือไม่ และโดยเฉพาะชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ที่ประเทศไทย ที่เกาะภูเก็ตแห่งนี้เป็นเวลานาน เขาจะรู้สึกอย่างไร ฉันไม่อยากให้ใครต้องมารู้สึกไม่ดีกับการกระทำของคนเพียงไม่กี่คน ที่จะส่งผลต่อการทำลายภาพลักษณ์ของเกาะภูเก็ตแห่งนี้
ดังนั้น คุณไม่ต้องแปลกใจ หากชาวต่างชาติหลาย ๆ คนพูดภาษาไทยได้ อ่านภาษาไทยได้ เหตุผลคือ เขารักและสนใจในวัฒนธรรม ความงามของประเทศของเรา แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือการที่เขาถูกเอาเปรียบ เขาคิดว่าหากเขาสามารถที่จะสื่อสารได้ นั่นจะเป็นผลดี ฉันจึงอยากให้ผู้ประกอบการหลาย ๆ ท่านคิดถึงใจเขาใจเรา การเอาเปรียบทำให้คุณเสียลูกค้าไปอย่างน้อยครั้งละหนึ่งคนต่อการเอาเปรียบหนึ่งครั้ง และถ้าเขาเอาไปพูดต่อ ๆ กัน นั่นก็ไม่ได้จะส่งผลดีสักเท่าไหร่ “ความสุจริตไม่ได้ทำให้ใครลำบาก” ฉันเชื่อว่าอย่างนั้น
