(ถอนหายใจ..) แต่กว่าจะพาตัวเองไปถึงชายหาด เพื่อชื่นชมความงดงามเหล่านั้น ก็ต้องทำใจเอาไว้สักหน่อย และเตรียมความพร้อมรับกับการจราจรที่อาจจะหนาแน่นระหว่างทาง อย่างไรก็ตามไม่ว่ารถจะติดหรืออาจจะเสียเวลาบนท้องถนนไปบ้าง แต่เมื่อขับรถไปถึงยังจุดหมายปลายทางแล้วล่ะก็ รับรอง “หายเหนื่อย” แน่นอน
พูดถึงทะเลแล้วก็อยากจะลุกออกจากเก้าอี้และหน้าจอคอมพิวเตอร์ พุ่งตรงไปยังชายหาดสวย ๆ สักแห่ง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะต้องทำงานกันต่อไป เอาไว้วันเสาร์ - อาทิตย์ค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็ทำหน้าที่(หาเงินเลี้ยงตัวเอง)ไปก่อน พอความคิดวนกลับมาที่เรื่องงาน ก็ไม่วายนึกถึงช่วงเวลาหลังเลิกงานที่ต้องขับรถกลับบ้าน กับความจำเป็นต้องใช้เส้นทางร่วมกับผู้ใช้รถใช้ถนนท่านอื่นอีกมากมาย ภาพที่ปรากฏขึ้นมาในหัวตอนนี้เลยก็คือ รถยนต์ที่เคลื่อนตัว (ช้า) ครบทุกเลนที่ถนนหลวงมีให้ โดยปราศจากเส้นทางสำหรับรถจักรยานยนต์ จึงทำให้ต้องใช้ช่องทางร่วมกัน ซอกแซกไปตามช่องว่างระหว่างรถยนต์แต่ละคัน หรือช่องซ้ายสุดติดริมทางเท้า
ช่างเป็นภาพที่น่าหวาดเสียวเหลือเกิน ระหว่างทางก็ได้แต่พยายามให้ทางและภาวนาว่าอย่าให้มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น ซึ่งที่ผ่านมาทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย ปลอดภัยดี อาจพบเจอรอยขีดข่วนด้านข้างรถบ้างแต่ก็ไม่ว่ากัน มีประกันก็ซ่อมไป ทำสีไป
แต่สิ่งหนึ่งที่น่าหวาดเสียวกว่าการขับซอกแซกคือรถจักรยานยนต์ที่ไม่เปิดไฟหน้าในเวลากลางคืน เห็นแล้วรู้สึกว่า “อันตราย” มาก หากผู้ใช้รถคันอื่นมองไม่เห็นขณะเลี้ยวหรือช่วงเปลี่ยนเลน อาจทำให้เกิดอันตรายถึงขั้นบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้
นอกจากไฟหน้ารถแล้วไฟเลี้ยวก็สำคัญมากเช่นกัน ไม่ว่าจะขับรถ 2 ล้อ หรือ 4 ล้อ การเปิดไฟเลี้ยวให้สัญญาณคือเรื่องจำเป็น เพราะเพื่อนร่วมถนนไม่สามารถอ่านใจหรือเดาใจท่านได้ในขณะขับขี่ เนื่องจากทุกคนต่างก็ต้องใช้สติในการควบคุมรถบนเส้นทางของตัวเองกันทั้งนั้น
