เดือนนี้มีวันหยุดยาว แต่ก็เป็นช่วงเดียวกันกับที่ภูเก็ตมีฝนตกชุกติดต่อกันหลายวัน ท้องฟ้าก็จะดูอึมครึมอยู่ตลอด แต่แล้วในที่สุดวันหยุดวันสุดท้ายท้องฟ้ายังก็เป็นใจ ตื่นมาพบกับเช้าอันสดใส เพราะเป็นวันที่ท้องฟ้าเปิดออกมาพร้อมกับแสงอาทิตย์เจิดจ้า จึงได้โอกาสนั้นออกไปรับลมทะเลให้หายคิดถึง
จากนั้นก็ขับรถฝ่าฟันการจราจรไปจนถึงหาดบางเทา จัดแจงหาที่เหมาะ ๆ เพื่อใช้ช่วงเวลาวันหยุดยาววันสุดท้ายไปกับทะเล สายลม และแสงแดด ให้พร้อมกับวันทำงานที่กำลังจะมาถึง
แม้ว่าวันนั้นจะเป็นวันที่แสงแดดจ้าสาดส่อง ไปทั่วทั้งบริเวณชายหาดทอดยาวหลายกิโลเมตร และน้ำทะเลที่กว้างยาวจนสุดสายตา แต่เจ้ากรรม! คลื่นแรงตีกระทบฝั่งอยู่ตลอดเวลา มองซ้ายมองขวาไม่เห็นว่ามีเจ้าหน้าที่ไลฟ์การ์ดคอยให้ความช่วยเหลือ และแน่นอนว่าความคิดเดียวในตอนนั้นคือ “ขอนอนดูคลื่นจากบนฝั่งก็แล้วกัน”
นั่งดื่มด่ำบรรยากาศไปสักครู่เดียวก็ได้เห็นว่ามีผู้คนมากมาย ทั้งชาวต่างชาติผิวขาวและชาวเอเชียบ้านเราลงไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางคลื่นลมแรงที่พัดเข้าหาฝั่งอย่างต่อเนื่อง บ้างก็ว่ายน้ำออกไปจากฝั่งโต้กับคลื่นลม บ้างก็ใส่กางเกงยีนส์ เสื้อแขนยาว ลงเล่นน้ำกันแบบไม่หวั่นเกรงต่อธรรมชาติแห่งท้องทะเล นั่งมองไปก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เกิดเรื่องเศร้าเลย ในขณะเดียวกันก็คิดถึงคำแนะนำของไลฟ์การ์ดผู้หนึ่ง ที่เคยพูดถึงทะเลหน้ามรสุมในวันที่อากาศสดใสว่า ความงดงามเหล่านั้นได้ซ่อนอันตรายเอาไว้ ดังที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่บางคนอาจจะลืมหรือมองข้ามไป
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าช่วงชายหาดที่เราใช้เป็นมุมพักผ่อนหย่อนใจ จะมีพนักงานรักษาความปลอดภัยหรือไม่ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ “ตัวเรา” หากเรามองว่าทะเลไม่ปลอดภัย หรือไม่มีทักษะการว่ายน้ำที่ดีพอก็ไม่ควรลงไปเล่น ในขณะเดียวกันหากเราคิดว่าปลอดภัยดีก็คงไม่มีใครห้ามได้ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า เราต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อให้ทริปท่องเที่ยวเกาะภูเก็ต เป็นภาพแห่งความประทับใจ ให้คุณได้กลับมาเยือนในคราวต่อ ๆ ไป
